Tytuł: Krąg
Oryginalny Tytuł: Cirkeln
Reżyseria: Levan Akin
Miejsce Produkcji: Szwecja
Rok Produkcji: 2015
Krąg - jest to film szwedzkiej produkcji. Powstał na podstawie książki o tej samej nazwie (której jestem fanką), napisanej przez Mats'a Strandberg i Sarę Bergmark Elfgren. Musiałam trochę czekać na polskie napisy i trochę minęło od kiedy przeczytałam książkę, więc nawet jeżeli były jakieś zmiany, to ich nie zauważyłam. Ale dzięki jednemu komentarzowi na filmwebie, dowiedziałam się, że twórcy usunęli dwóch bohaterów. Nicolausa i Monę - którzy byli ważni dla fabuły.
A o czym jest ten film? Krótki opis.
Jest to historia o pięciu dziewczynach, które są Wybrankami. Wiem, że to takie cliche, jednak jeśli jest dobrze i ciekawie stworzono, to dla mnie nie ma znaczenia. W Kręgu oryginalnie było siedmiu Wybrańców, ale z pewnych powodów zostało ich pięciu. I jak zawsze bywa w tych typach książek/filmów - zło chce zawładnąć nad światem. Jednak to jest jedynie pierwsza część trylogii, więc nie dowiadujemy się dokładnie, kto jest tym złym.
Film nawet mi się podobał. Choć ubolewam nad charakterami dziewczyn. Tak naprawdę nic o nich nie wiemy. Jedynie, co mogę więcej powiedzieć to o Annie-Karin. Nieśmiała dziewczyna, którą dręczą "popularni" ze szkoły. Wstydzi się matki - nawet ją nienawidzi - i kiedy ma szansę coś zmienić to, to robi. Nawet jeżeli wie, że to złe.
I tyle informacji jest nawet za mało. Może za dużo nie pamiętam z książek, jednak pamiętam, iż Anna-Karin miała problemy z własnym ciałem - nie akceptowała go. Dlatego ciągle nosiła obszerne ubrania, dlatego ciągle miała rozpuszczone włosy. I kiedy była na szczycie łańcucha popularności mogła w końcu upiąć je w kucyk.
Jedna z bohaterek (Ida) opisuje na początku dziewczyny - albo raczej wytyka ich wady. Rebecka - anorektyczka, Minoo - kujonka bez przyjaciół, Vanessa - pijaczka, a Linnea - emo (nie pamiętam, jak dokładnie ją nazwała). A Ida to suka. Tylko tyle potrzebujemy wiedzieć.
Jeśli chodzi o fabułę, to jak wspomniałam wyżej, nie pamiętam za dobrze książki i nie mogę wypomnieć usuniętych czy zmienionych scen.
Soundtrack też nie powalał. Chociaż to może moja wina, że nie skupiałam się na muzyce w filmie (mam tak z każdym filmem), więc większego zdania o tym nie mam.
Krąg jako film nie jest zły. Wolę książkę, ale to nie powinno dziwić nikogo. Może gdybym obejrzała ekranizację przed przeczytaniem, moja ocena byłaby inna - lepsza lub gorsza, kto wie. Jeżeli masz trzy godziny wolnego i nie wiesz, co ze sobą zrobić, możesz obejrzeć Krąg, jednak to nie jest tak, że trzeba.
Moja ocena: 6,5/10
Tytuł: Girl Online. Solo
Oryginalny tytuł: Girl Online. Going Solo
Autor: Zoe Sugg
Wydawnictwo: Insignis
Liczba stron: 348
Rok wydania: 2017
"Skupcie się na swojej drodze, rozwijajcie się we własnym tempie i nie rozglądajcie się na boki. Sukces innej osoby nie musi wpływać na Was ani umniejszać tego, co SAMI osiągniecie."
Życie Penny wróciło do normy. Na początku nowego roku szkolnego jest gotowa stawić światu czoła w pojedynkę. Noah skrócił swoje światowe tournée, zapadł się pod ziemię i nikt nie ma pojęcia, co się z nim dzieje. Megan zaprasza Penny do swojej akademii artystycznej, więc nadarza się okazja do zawarcia nowych przyjaźni. Dobrym sposobem na tęsknotę jest pomaganie wszystkim wokół. Elliot potrzebuje swojej najlepszej przyjaciółki bardziej niż kiedykolwiek, a nowo poznana Posey zmaga się z tremą i szuka pomocnej dłoni. Callum, czarujący Szkot z akademii Megan, próbuje rozproszyć smutki Penny. Ale czy uda się jej zapomnieć o Noah, skoro wciąż prześladują ją wspomnienia?
Muszę przyznać, że ta część trylogii jest ... Nie chcę powiedzieć, że najgorsza, bo nie jest nawet taka zła. Jednakże mimo pięknej Szkocji oraz treści mającej pomóc ludziom z ich problemami, ciężko mi się ją czytało.
Penny w pewnych momentach mnie strasznie irytowała. Niektóre jej myśli były takie durne, że aż musiałam zamknąć książkę i się uspokoić. Na przykład, gdy oskarżyła koleżankę, chociaż nie miała żadnych dowodów (oprócz tylko domyśleń), a później dostaję fragment, gdzie jest napisane o tych właśnie dowodach, ale bez żadnego przykładu. Tylko dlatego, że była akurat w tym miejscu o tym czasie.
I czy muszę wspominać o Megan? Od pierwszej książki jest suką dla głównej bohaterki, lecz one nadal się ze sobą przyjaźnią. Tak samo było w tej części, jednak ta sukowatość była skierowana na inną osobę.
To jest jednak recenzja, więc muszę też coś powiedzieć o dobrych stronach.
Jak było w poprzednich częściach to i w tej mamy spotkanie z trudnościami, które przeżywają nastolatkowie. Trema na scenie, panika czy rozwody. Chociaż ta ostatnia tematyka nie była aż taka rozszerzona.
Mogłam się obejść bez tej książki, jednak nic ona tak nie zmienia w moim życiu. Pewnie innym ona pomogła bardziej niż mnie.
Chyba możemy uznać tę serię za skończoną, ponieważ, jak to w każdej takiej książce, był happy end. Wszyscy szczęśliwi. No... może prawie wszyscy. Biedny Elliot.
A co Wy sądzicie o tej części? Czy chcielibyście przeczytać dalsze losy Penny i jej przyjaciół?
Moja ocena: 6,5/10
Tytuł: Czarna Wdowa. Na zawsze czerwona
Oryginalny tytuł: Black Widow: Forever Red
Autor: Margaret Stohl
Wydawnictwo: Zielona Sowa
Liczba stron: 472
Rok wydania: 2016
"Ludzie powinni być ciepli. Powinni dotykać. Powinni szeptać. Powinni śmiać się i kochać. I łkać, i czekać."
Natasha Romanoff jest jednym z najgroźniejszych zabójców. Trenowana od najmłodszych lat w sztuce zwodzenia i zabijania przeciwników. Natasha otrzymała pseudonim Czarnej Wdowy od Ivana Somodorova – swojego okrutnego i brutalnego nauczyciela z moskiewskiej szkoły superszpiegów zwanej Czerwoną Komnatą.
Kupiłam tę książkę, mając zero informacji o Czarnej Wdowie. Wiedziałam tylko, że jest ona postacią z Marvela i tylko tyle. Miałam nadzieję, że czytając, dowiem się coś o niej. I akurat tak się stało. Choć inaczej, niż to sobie wyobrażałam.
Natasha Romanoff jest członkiem T.A.R.C.Z.Y. Była jedną z dziewczynek Ivana Dziwnego, który zrobił z niej ludzką maszynę do zabijania. Nikt ją nie obchodzi, ale jednak ktoś owszem. Druga bohaterka to Ava Orlova, dziewczynka, którą Natasha ratuje na samym początku książki. I jest jeszcze Alex - chłopiec, który "przypadkowo" wplątuje się w akcje.
Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, kiedy poznawałam bohaterów to każdy jest taki sam. Alex i Ava myśleli podobnie - jak nie tak samo - jak Czarna Wdowa oraz umieli robić takie same rzeczy. Jednakże później jest to wszystko wytłumaczone, to ja i tak tego nie kupuję.
I chyba muszę wytłumaczyć, jak działa znajomość języków. Nie można tak sobie mówić w innym języku, a później tłumaczyć się, że trudno jest przełączyć się na inny. Albo w ogóle nie wiedzieć, że się mówi inaczej.
O akcji nie mam nic złego do powiedzenia. Akurat w momencie, gdy zaczęłam czytać książkę, miałam ochotę na coś z mnóstwem akcji. Wybuchy, walki, wystrzały. Tego mi było trzeba.
Niestety, pani Stohl dodała element romansu, który wyszedł jej ... marnie. Ava i Alex znali się ze... trzy dni? A już się w sobie zakochali, planowali przyszłość ze sobą i w ogóle. Mogę zrozumieć, że się zakochali i chcieli być razem, ale c'mon. To nie była jakaś wielka miłość do grobu.
Podsumowując: rozwój bohaterów kiepski (choć samej Natashy mogę przeżyć), romans wzięty z książek typowych dla nastolatek, lecz poza tym książka jest całkiem ciekawa. Możecie sami przeczytać, kiedy będziecie mieli czas i dać mi znać czy się Wam podobało czy nie. Co Was bardziej zainteresowało, a co odrzuciło.
Moja ocena: 5/10
Tytuł: Czarodzieje
Oryginalny Tytuł: The Magicians
Autor: Lev Grossman
Seria: Fillory
Wydawnictwo: Sonia Draga
Liczba stron: 496
Rok wydania: 2010
"Przestanę być myszką, Quentinie. Zaryzykuję. Pod warunkiem, że ty chociaż przez chwilę popatrzysz na swoje życie i dostrzeżesz, jakie jest doskonałe. Przestań szukać kolejnych ukrytych drzwi, które mają cię zaprowadzić do twojego prawdziwego życia. Przestań czekać. To jest to: nie ma niczego innego. To jest tutaj, więc zacznij się tym cieszyć, inaczej wszędzie będziesz nieszczęśliwy, przez resztę życia, zawsze."
Z historią Czarodzieji zapoznałam się przez oglądanie serialu pod tą samą nazwą. Gdy się dowiedziałam, że ta produkcja jest na podstawie książki od razu chciałam ją przeczytać. Niestety nie byłam taka szczęśliwa czytając ją. I nie chodzi tu o zmianach w fabule, gdzie - jak dobrze wszyscy wiemy- muszą istnieć.
Czarodzieje jest oparta na serii Harry Potter oraz Narnia i to widać. Zwłaszcza tę drugą serię.
Quentin Coldwater jest mądry, lecz czuje się odosobniony w tym świecie i tylko czytanie o Fillory pomaga mu przeżyć. Jednak jego życie nabiera barw, gdy zostaje zaproszony do uniwersytetu dla czarodziejów.
Taki współczesny i dojrzalszy Harry. Tak? Może. Ale podobieństwa na tym się kończą. Przecież Szkoły Magii czy ogólnie magia występują też w innych dziełach.
Cała fabuła wydłuża się do pięciu - może i nawet sześciu - lat. A antagonista pojawia się tylko raz przed wielką walką. The check! I nawet nie wiem, czy można go tak nazwać.
Pierwszą połowę książki mogłam jeszcze znieść, lecz druga ... to dopiero była męczarnia. Bohaterowie byli tacy irytujący, zwłaszcza główny bohater. Wszystko, co się wtedy działo było nudne jak flaki z olejem czy oglądanie jak trawa rośnie. Zawiodłam się. I to strasznie.
Do tego jeszcze dochodzi związek, który jest opisany tragicznie. Sądzę, że autor nie potrafi dobrze stworzyć pary, którą każdy by kochał. Nawet w serialu jej nie trawię.
I ile razy można czytać o opróżnianiu pęcherza. Wiem, że każdy to robi, ale to jest obrzydliwe, gdy muszę to czytać. Zauważyłam, że większość męskich pisarzy lubi o tym wspominać. I po co? Nie muszę wiedzieć, kiedy komuś się zachce iść na stronę.
Wniosek? Nie polecam tej książki. Jest nudna, bohaterowie są praktycznie tacy sami, a przekleństw jest za dużo. Może ktoś to lubi, ale na pewno nie ja. Jedyną postacią, którą polubiłam (podczas drugiej połowy książki) był Penny. Był on najmniej irytującą osobą.
Gdybyście jednak chcieli przekonać się sami, to lepiej obejrzycie serial. Historia dzieje się szybciej, więc się nie zanudzisz, a postacie mają swoją osobowość. Pomysł jest nawet całkiem ciekawy, jednak Lev Grossman po prostu nie potrafił tego przekazać.
Moja ocena: 3/10
Niedługo rozpoczną mi się wakacje i szukam jakiś fajnych seriali do oglądania, więc moje pytanie ... Jakie seriale teraz oglądacie?
